ΘΗΣΑΥΡΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ



THESAURUS
GRÆCÆ LINGUÆ
AB HENRICO STEPHANO

CONSTRUCTUS




Σπλὴν, ηνὸς, ὁ, Splen, Lien [Gl.], viscus rarum, spongiosum, nigricans, ventriculo sinistra parte incumbens, et sanguinem humore atro repurgens. Et sicut jecur videtur esse purioris sanguinis quædam affusio et concretio, ita et lien nigrioris et fæculenti : ob idque utriusque visceris carnem Erasistratus παρέγχυμα nominavit. Plato autem [l. infra cit.] eum ἐκμαγεῖον τοῦ ἥπατος γεγενῆσθαι ait, teste Polluce 2, [220] ubi addit, σπληνὸς κεφαλὴν vocari αὐτοῦ τὸ παχύτατον, Crassiorem ejus partem. Ibid. τὸν σπλῆνα ἀλγεῖν, Dolere ex liene : quod unico verbo σπληνιᾷν dicitur. [Plato Tim. p. 72, C : Ἡ σπληνὸς μανότης. Aristoph. Thesm. 3 : Οἷόν τε πρὶν τὸν σπλῆνα κομιδῇ μ' ἐκβαλεῖν, παρὰ σοῦ πυθέσθαι ποῖ μ' ἄγεις ; fr. Tagenist. ap. Athen. 3, p. 96, C : Πλευρὸν ἢ γλῶττα ἢ σπλῆνας ἢ νῆστιν, ubi libri σπληνὸς, σπλῆνα Photius v. Νῆστιν. Herodot. 2, 47 : Τὸν σπλῆνα καὶ τὸν ἐπίπλοον (suis). Hippocr. p. 916, C : Ἐκ πλευρῆς δὲ νόθης, λέω δὲ ἀριστερῆς, σπλὴν ἀρξάμενος ἐκτέταται ὁμοιόρυσμος ἴχνει ποδός. Nicand. Al. 588 : Σπλὴν φρύνης. Aristot. H. A. 1, 17 med.; 2, 15 med.; 17 init., De partt. an. 3, 7 etc.] Et ap. Plut. σπληνὸς οἴδημα [καχεξία Demosth. c. 6 ], Lienis tumor. Et σκίῤῥος τοῦ σπληνὸς, ap. auctorem Definitt. med. qui Galenus esse creditur : sc. ὅταν μείζων ὁ σπλὴν ὑποπίπτῃ, καὶ λίαν σκληρὸς καὶ διωγκωμένος. Unde σπλὴν ἐσκιρρωμένος ap. Diosc. 2, Lien induratus simul et tumefactus. Σπλῆνες, Lienis dolor. [Theophr. H. Pl. 9, 18, 7 : Χρῆσθαι πρὸς τοὺς σπλῆνας · 20, 2 : Δίδοται καὶ πρὸς τοὺς σπλῆνας.] Cujus signif. exemplum ex Hippocr. una cum Celsi interpret. habes in Πλανήτης. [Aphorism. 3, 22 : Μεγάλους σπλῆνας διὰ τὸ μελαγχολικὸν περίττωμα.] ∥ Σπλὴν significat etiam i. q. σπλήνιον, Splenium ; Linteolum, ut plurimum oblongum et splenis formam referens, quo medicamentum illitum, exceptumve, parti affectæ applicatur. [Hippocr. p. 486, 26 : Ἀποδείτω τὰς φλέβας τὰς ἐν τοῖσι βραχίοσι καὶ τὰς ἐν τοῖσι κροτάφοισι, σπλῆνας ὑποτιθείς. Σπλῆνες οἰνηροὶ, Splenia vino imbuta, p. 766, H. FOES. V. Σπληνίον.] Galen. Meth. med. 6 : Ὅθεν εἰς φρουρὰν, ἐπικουρίαν αὐτοῖς ὁ Ἱπποκράτης ἐξεῦρε τὴν τῶν σπληνῶν ἐπιβολήν. Ibid. : Σπλῆνα σκεπαρνηδὸν, ώς Ἱπποκράτης ἐκέλευσε, περιβάλλειν. Hesychio σπλῆνες sunt non solum τὰ παρὰ τοῖς ἰατροῖς ἐπιμήκη ὀθόνια, sed etiam οἱ ὑπὸ τῷ λέβητι ἕλικες. [Αἰγὸς σπλὴν, prophetis Malva, Diosc. Notha p. 445 (2, 144). BOISS. De forma Dor. σπλὰν v. in Σπλάγχνον.]